Sigurbjörn Sigurbjörnsson, sem stýrði SL Lífeyrissjóði í 28 ár, telur að verðbréfamarkaðurinn kunni að ofmeta fjárfestingagetu lífeyrissjóða til lengri tíma litið. Hann leiðir líkur að því að auknar útgreiðslur, sem helgast af stórum árgöngum og ásókn í snemmbúna lífeyristöku, kunni að leiða til þess að sjóðirnir minnki hægt og bítandi stöður sínar á innlendum hlutabréfamarkaði, bæði sem beinir hluthafar eða í sjóðum sem fjárfesta í hlutabréfum.
„Þetta er ekki að gerast á morgun en er stór áskorun horft fram á veginn,“ segir Sigurbjörn, sem lét af störfum sem framkvæmdastjóri SL Lífeyrissjóðs síðustu mánaðamót eftir langan og samfelldan feril hjá sjóðnum. Hann hóf störf hjá sjóðnum árið 1989, þá nýútskrifaður úr viðskiptafræði, og tók síðan við stöðu framkvæmdastjóra árið 1997.
Staðreyndirnar tala sínu máli. SL hefur aldrei þurft að skerða lífeyrisgreiðslur og er eini sjóðurinn – hugsanlega að undanskildum Lífeyrissjóði Vestmannaeyja – sem getur státað af því. Þvert á móti hefur SL fimm sinnum tekist að auka lífeyrisgreiðslur umfram verðlag – nú síðast árið 2022.
SL, sem er tíundi stærsti lífeyrissjóðurinn með nærri 300 milljarða í stýringu, hefur skorið sig úr hópnum með varfærinni fjárfestingastefnu á innlendum verðbréfamarkaði. Innlenda hlutabréfaeignin er nokkuð minni, hlutfallslega séð, en gengur og gerist hjá öðrum sjóðum.
„Þegar ég hóf störf í lífeyriskerfinu árið 1989 var hægt að kaupa ríkistryggð spariskírteini með 9,2 prósenta verðtryggðum vöxtum og fyrir mér er það ávöxtun sem ekki er hægt að keppa við. Engin hlutabréf skila slíkri ávöxtun ár eftir ár,“ segir Sigurbjörn.
„Við höfum alltaf keypt þessi tryggu og traustu skuldabréf með ábyrgð ríkis eða sveitarfélaga, og keypt þau á fínni ávöxtunarkröfu í gegnum árin. Þau hafa mallað í eignasafninu og skilað góðri ávöxtun.“
